სრულიად გაუგებარი მიზეზების გამო ცოლს დავცილდი და ყველაფერი თავზე დამენგრა, ვიფიქრე, რამენაირად ჩამეხედა ჩემი ყოფილი მეუღლის ტვინში. საბოლოოდ, მივაგენი მექანიზმს, რომლის საშუალებით შემიძლია გავარკვიო, რა სურთ ქალებს, - მითხრა ანდრიამ, რომელსაც ნაცოლარის დაბრუნების იმედი აქვს.
ანდრია: - ყოფილი ცოლის ფეისბუკფრენდი ვარ, ოღონდ არა როგორც ყოფილი ქმარი, არამედ როგორც მისი ვირტუალური დაქალი. უკვე ბევრი რამ მითხრა ყოფილი ქმრის, ანუ ჩემ შესახებ, გამიმხილა, რითი იყო უკმაყოფილო, საერთოდ, რას ითხოვს ცხოვრებისგან და დავასკვენი,
რომ ჭირვეული გოგო მყავდა ცოლად.
- რატომ გაგეყარა?
- გამოაცხადა, ორსულობის შემდეგ ქმარი შემზიზღდაო. საქმეში ჩაერივნენ ფსიქოლოგები, მეგობრები, არამეგობრები, პროფესიონალები, მაგრამ ტატა გაიძახოდა, - მაგის დანახვაც არ მინდაო. ბავშვი ისე იტანჯებოდა დედამისის გამოხდომებით, რომ ვთქვი, - ოღონდ ჩემმა შვილმა მშვიდად იცხოვროს და მზად ვარ, დედამისისგან
ყველაზე დიდი ცილისწამებაც კი დავიბრალო, რომ სწრაფად გამცილდეს-მეთქი. შემდეგ, როცა უკვე მისი დაქალი"გავხდი, მითხრა, - ვერ ვიტანდი, ქმარს სულ საქმე რომ ჰქონდა. დილით ადრე გადიოდა შინიდან, საღამოს გვიან ბრუნდებოდა. ჩემთვის მხოლოდ საწოლში ეცალაო. ამის გაგებამ გული მატკინა. მე მართლა ყველაფერს ვაკეთებდი, რომ ჩემს ცოლ-შვილს არაფერი მოჰკლებოდა, ზოგჯერ არც მეძინა ხოლმე და შინაც მიმქონდა სამუშაო (რის გამოც არაერთხელ ფარულად დამდგომია თავზე, ეჭვებით შეპყრობილი - ვის ეჩათავებიო).
- არ შეეცადეთ, როგორც "დაქალს" ,შეგეპარებინათ, რომ ცდებოდა?
- ცხადია. მაგრამ ნერვები მეშლება, როდესაც ასეთ სიტყვებს მწერს: "მაკ, შენ რა სხვანაირად დამანახე ის დებილი ბიჭი (ანუ მე, ყოფილი ქმარი). მომენატრა, ხომ არ დავურეკო?" გაგრძელება