როდესაც რამდენიმეწლიანი ბედნიერი ქორწინების შემდეგ აღმოაჩენთ, რომ ქმარი გღალატობთ, ერთადერთი სწორი გადაწყვეტილება განქორწინებაა. ჩემმა ქმარმა მიღალატა. როდესაც ამის შესახებ შევიტყვე, მაშინვე ვთქვი, რომ პატიებას არ ვაპირებ. გამიკვირდა მისი რეაქცია, რადგან განქორწინების წინააღმდეგი არ იყო. მან კიდევ უფრო გამაოცა, როდესაც თქვა, რომ განქორწინების შემდეგ მთელი ქონება და ფული მე დამრჩება. ასე, ბრძოლის გარეშე?
მე შეურაცხყოფილი ვიყავი მისი პოზიციით. ჩანდა, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ ერთად ვაშენეთ, მისთვის უკვე არაფერს ნიშნავდა და ჩვენი ქორწინებაც სულ ერთი იყო. ჩვენ ერთად ვცხოვრობთ 10 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში. ახლა ორივე 35 წლის ვართ და ამ ხნის მანძილზე ბევრი ვიშრომეთ, რომ ყველაფერი გვქონოდა. ავაშენეთ სახლი, შევიძინეთ ავეჯი... მისთვის კი ეს ყველაფერი, განვლილი წლები არაფერს ნიშნავს. არც ჩემს მეგობრებს ესმით, როგორ დავიმსახურე ასეთი გულგრილობა. მან არა მხოლოდ მომატყუა, არამედ ამ საქციელით დამამცირა კიდეც. ყველაზე გამაღიზიანებელი ის არის, რომ მე ის მაინც მიყვარს. და ძალიან მტკივა იმის გაცნობიერება, რომ ჩემს ქმარს იმდენად სურს ჩემი მოშორება, რომ ყველაფერზეა წამსვლელი. რა თქმა უნდა, მე შევეცადე გამერკვია მისგან რატომ იქცევა ასე, მაგრამ საპასუხოდ, მე მხოლოდ გავიგე, რომ სალაპარაკო არაფერი გვქონდა. თითქოს უცხოები ვართ...
მოგვიანებით, ნათესავებმა მითხრეს, რომ ჩემი ქმრის საყვარელი, 10 წლით უმცროსი გოგო, მდიდარი ოჯახიდანაა და მას არ სჭირდება დამატებით შემოსავალი, სახლი ან მანქანა. ისინი ასევე ამბობენ, რომ ის ბავშვს ელოდება. სავსებით შესაძლებელია და ლოგიკურია, რომ ჩემმა ქმარმა ასე დააჩქარა განქორწინების საქმე. იმედი მაქვს, რომ ის არ დაივიწყებს ჩვენს შვილს. ის მალე 9 წლის ხდება. მისთვის ოჯახის დანგრევა ძალიან რთული აღმოჩნდა. ვცდილობ, ქმარს ავუხსნა, რომ ბავშვისთვის მნიშვნელოვანი არა ფული, არამედ სიყვარულია, თუმცა ის ისეა ახალი ცხოვრებით აღფრთოვანებული, რომ არც კი მისმენს... რა უნდა ვქნა?